het kan goed gaan, maar zo het gaat niet, ook relaties zijn anders geworden,
thuiskomen met de deur op slot, toch een nieuwe lamp ingedraaid, het licht valt zwaar,
het is als de bliksem op een heldere hemel en plafond, als een parabool,
nooit geweten dat een smoes zo rond kon zingen, als een swingmolen, peinst zij,
de kuif blijft parmantig in de wind op en neer waaien
met de hand op tafel slaan, niet doen schreeuwen
het zicht wordt er niet beter op, toch had hij toekomst;
je mag wel blijven, je moet wel snel communiceren,
zo was het en dat hebben we geleerd, vroeger, als de wervelwind doorgaat
boterzacht smerende argumenten zonder beleg, hoewel het was niet eerlijk!
nog eens de knop ingedrukt, zonder resultaat, blijven de kwartaalcijfers echter achter
niet genoeg overtuiging voor ‘n goed beleefd bed avontuur, achteraf bekeken
weer een vuistdikke leugen in de contracten over publieke zorg, het komt
stiekem mee in de zending als ballast, meegeven zodat het leven er niet makkelijk op
wordt maar als je meer weet, doe je meer je best, bevestigd in onnavolgbare herinneringen
kom er maar eens om, achter de nieuwsfeiten aan, de gevoelige paden achterlaten, tja,
tragedies worden het, zonder problemen geen goed scenario, het blijven ook dilemma’s
mag je zeggen, er blijft echt niets over, hoog tijd voor een samenzang op de berg verder
als er bepaalde inzichten ingedaald zijn kan het zo maar zo doorgaan en waarheen
de praktijk is echter ingewikkelder, dat blijkt maar weer keer op keer en nooit genoeg.
Jan Schilders, 28 oktober 2020
